| Nome |
María Soliña |
 MARÍA
SOLIÑA (Cangas de Morrazo S.XVI-XVII).- Inmortalizada en numerosas cantigas.
Era posuidora de “dereitos de presentación” en capelas e feligresías
de Aldán e Moaña, e por tanto capaz para propoñer novo titular
da igrexa e participar nos seus beneficios; por iso foi denunciada ó Tribunal
do Santo Oficio, acusada de bruxería, coa finalidade de conquerir a confiscación
dos seus bens e a súa posterior apropiación polos denunciantes,
nobres da comarca que se empobreceran a consecuencia da invasión de corsarios
turcos que asolou o Morrazo no ano 1617, e utilizaron masiva e indiscriminadamente
estas denuncias para recuperar o seu nivel social e económico. María
Soliña entrou nos cárceres segredos da Inquisición en 1621;
o proceso foi dirixido a demostrar que tiña poderes demoníacos capaces
de provocar incontables males e que entregara a súa alma ó diaño.
Sometida a un terrible suplicio físico e psicolóxico, asegurou que
era bruxa desde había vinte anos e que fixera actos nefandos co demo que
se lle aparecía con corpo de home; pero mentres declaraba iso lle suplicaba
clemencia ó Tribunal e proclamaba o seu arrepentimento manifestando que
nunca renegara do Corazón de Noso Señor máis ca de palabra.
O 23 de xaneiro de 1622 chegou por fin a sentencia; foi condenada coa confiscación
dos seus bens e obrigada a levar hábito penitencial durante medio ano.
Cando isto ocorreu tiña xa 70 anos. Malia estes sucesos é recordada
como unha pobre e desgraciada muller reflexo dos sofrimentos do pobo, e así
se transmite no cantar: “Ai que soíña quedaches, María,
María Soliña”.
|
|